Het UZA facial palsy team organiseerde op 18 feb. 17 een symposium over het beleid bij facialisparese. Welke therapeutische opties bestaan er ? Wat is het belang van revalidatie ?
De keynote spreker was Charles Ndukan, een Brits plastisch chirurg die zich in de behandeling van patiënten met facialisparese heeft gespecialiseerd.
Hij belichtte de niet-chirurgische opties bij een blijvende aangezichtsverlamming.
Het reconstrueren van de lach en het sluiten van de ogen hebben een grote impact op het psychisch welbevinden en de levenskwaliteit van de patiënt.
Als ‘First Aid’ wordt er transparante tape gedurende de ganse dag aangelegd thv de mond en het oog, wat een verbetering van 60% geeft. Verder is het ook belangrijk om de spieren aan de niet-aangedane zijde te stretchen. Aan de aangedane zijde dient er een Levator stretch te gebeuren (ooglidstretch), het oog passief te sluiten en aan te houden (place en hold) en in deze positie mini oogknippen te doen (mini hold eyes blink).
Buiten de stretch dient er ook mimiektraining worden gedaan vóór de spiegel. De oefeningen kunnen bilateraal gebeuren en ook enkel aan de niet-aangedane zijde (delinking exercises).
Gezien het gegeven dat een zenuw 1 mm per dag herstelt en dat de afstand van het oor naar de mond ongeveer 14 cm bedraagt, dient de therapie 6 maanden volgehouden.
De oefeningen dienen dagelijks uitgevoerd, liefst op hetzelfde tijdstip, en gedurende 10 tot 30 minuten. Het kan bijvoorbeeld ’s ochtends na het tanden poetsen vóór de spiegel.
Om synkinesie te vermijden moeten het steeds kleine bewegingen zijn. Krachtoefeningen en elektrostimulatie zijn daarom eveneens niet aangewezen.
Bij behandeling met Botuline toxine bij contralaterale hyperkinesie moet er ook oefentherapie worden toegepast.
landvanaalst 